سازمان ملل پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ میلادی با هدف حفظ امنیت بین ا لمللی، صلح جهانی، گسترش روابط دوستانه میان کشورها و همکاری و هماهنگی در عملکرد ملت ها آغاز بکار کرد.
از سال تاسیس آن سازمان، ارزیابی میزان اجرای محورهای فوق را می توان فقط درروابط کشورهای اروپایی با یکدیگر شاهد باشیم، از این رو جنگ های گسترده میان کشورهای اروپایی افول یافت و به بقیه نقاط جهان منتقل شد.
آمریکا و کشورهای اروپایی با تاسیس سازمان های متعدد از جمله سازمان آتلانتیک شمالی (ناتو) بزرگترین پیمان نظامی جهان، امنیت وصلح را در منطقه خود ایجاد کردند، همچنین با تشکیل اتحادیه (اروپا ۲۷ کشور) به منظور ارتفا همکاری های سیاسی و هم افزای ظرفیت های اقتصادی را تشکیل دادند که شامل بخش های مختلفی مانند پارلمان ، شورا و…می شود.
تصمیمات اتحادیه بخصوص در زمینه مسائل حقوق بشری و سیاسی مورد قبول کشورهای غیر عضو هم می شود بعنوان نمونه رای به قطعنامه های ضد ایرانی واحد است، آمریکا و اروپا به همراه تعدادی از کشورها مانند ژاپن، کانادا، کره جنوبی، رژیم صهیونیستی و…که هشتاد کشور می شوند عملاهژمونی خود را بر سازمان های بین‌المللی بخصوص شورای حقوق بشر و شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی اجرا کرده اند.
در سال های اولیه سازمان ملل تصمیمی گرفته شد که جنگ، نسل کشی، قتل عامه کودکان و زنان در غرب آسیا کلید خورد و تا به امروز بصورت وحشتناکی ادامه دارد، موافقت با تشکیل دولت رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ (دقیقا همان سالی که اعلامیه حقوق بشر به تصویب رسید و در آن از برابر و برادر سخن می گوید.) این اقدام سیاسی پی آمد های ضد حقوق بشری متعددی تا کنون در بر داشته است.
در پایان این بخش متاسفانه، طی ۴۶ سال گذشته با پیگیری آمریکا و کشورهای اروپایی از همه سازو کارهای حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده شده است و هر سال قطعنامه ای علیه کشورمان صادر می شود.
ارائه دو قطعنامه در سال، انتصاب گزارشگر ویژه کشوری از سال ۱۳۶۴ و قطعنامه کانادا طی ۲۲ سال گذشته و اخیرا در سال ۱۴۰۲ تشکیل هیات به اصطلاح حقیقت یاب، شورای حکام سازمان انرژی اتمی که در پی آن گزارش های دروغین در مراجع بین المللی مطرح می شود به همراه تبلیغات رسانه های وابسته، تماما با هدف بی اعتبار کردن و ناقض حقوق بشرمعرفی نمودن جمهوری اسلامی می باشد، بر همین اساس، آمریکا و رژیم صهیونیستی در پی این قطعنامه های سیاسی حقوق بشری در راستای اقدامات تروریستی و تحریم های ظالمانه و خرابکاری در پروژه های مهم ایران بهره برداری کرده و تعدادی از جنایات خود را بلافاصله بعد از صدور قطعنامه علیه ایران انجام داده‌اند، که به تعدادی از ترورها اشاره می شود:
متاسفانه، امروز بعضی از مراجع بین المللی مامنی برای اقدامات تروریستی (فردی، گروهی و اقتصادی) شده است و با بی اعتبار ساختن کشورها، اقدامات خود را توجیه می‌کنند و بقیه کشورها را همراه می نمایند، کشورهایی که به این قطعنامه ها رای مثبت می دهند سه دسته اند یک دسته از آن ها که با تروریست ها دستشان در یک کاسه است، دسته دوم کشورهایی که با تهدید و تطمیع توسط آمریکا به قطعنامه ها رای مثبت می دهند. دسته سوم هم کشورهایی هستند که به علت نادیده گرفتن نقض های فاحش حقوق بشر در کشورشان با کشورهای صاحب قدرت و ثروت همراه می شوند.