هسته اولیه اکثر شهرهای کنونی به یک مخروبه و فضای ناکارآمد تبدیل شده است.هسته اولیه شهرها زمانی بعنوان مرکز شهر و در ورای آن ایجاد بازارها و سایر مراکز شهری بعنوان گرانترین و پر طرفدار ترین محلات شهری محسوب می شدند هر چند که ساخت اکثر این محلات بصورت ارگانیک بوده و از الگوی مشخص شهرسازی تبعیت نشده است.
با افزایش جمعیت در شهرها و شلوغی مراکز شهری ،رینگ های شهری ایجاد گردید.اما این بار با تبعیت از الگوهای مشخص شهرسازی در ایجاد شهرک های جدید و تعریض معابر جهت تسهیل در تردد وسایل نقلیه شهری و شخصی،که این عامل خود باعث بی رغبتی ساکنان بافت قدیم شهر جهت ماندن و همچنین کم توجهی مدیریت شهری در این قسمت گردید.متعاقب این رویداد جابجایی حجم وسیعی از متمولین ساکن بافت فرسوده به شهرک های جدید الاحداث بود
با توسعه شهرها در اثر افزایش بی رویه جمعیت مدیریت شهری همگام با استقبال شهرنشینان به بافت پیرامونی عمده خدمات خود را معطوف به نظر مردم کرد و بافت قدیم شهر از ارائه خدمات کافی مغفول ماند.این روند ادامه یافت و هر روز شاهد مهاجرت درون شهری از اقشار مختلف خصوصا جوانان و یا دست اندرکاران ارگانهای دولتی که از طریق تعاونی ادارات متبوع خود درواگذاری زمین در شهرک های جدید مصمم به ترک این محلات شدند.
بی رغبتی یا ماندن از سر اضطرار باعث گردید که انگیزه ای برای باز سازی منازل مسکونی برای مالکان باقی نماند و روز به زوز بر تعداد خانه های قدیمی رها شده و متعاقب آن آوار شدن و تخریب اضافه گردد.بطوریکه فرسودگی و مخروبه بصورت روز افزون نمود پیدا کرد و همچنان توجهی به این موضوع نگردید.همجواری با مخروبه ها باعث تهدید سلامت محیطی از حیث کالبدی و اکولوژی شهری گردید .
بعضی ها هم به جهت همسایگی و قرار گیری در مجاورت این مخروبه ها و سقف های آویزان هر لحظه در حال تخریب مجبور به ترک این محلات شدند.بطوری که در یک بازه زمانی حجم عظیمی از ساکنان این محلات در جستجوی کیفیت زندگی مطلوب در محلاتی با خدمات بهتر و بیشتر خارج شدند.بافتی که امروزه بنام بافت فرسوده مرسوم شده و تاکنون اقدام قابل توجهی جهت بهسازی و بهسازی و نوسازی آن صورت نگرفته است.
شاید بصورت تک و توک از سوی مالکان بصورت انفرادی بهسازی مختصر صرفا بخاطر جلوگیری از تخریب و حفظ مکانی هر چند ناپایدار برای گذران زندگی صورت گرفته باشد.بی رغبتی چنان در این منطقه سایه انداخته که حتی چند سال اخیر با توجه به افزایش قیمت مسکن و زمین و ساختمان سازی حتی برای سازندگان مسکن هم اقبالی برای سرمایه گذاری دیده نشد و تاکنون راهبردی جهت سرمایه گذاری مسکن در نوسازی بافت فرسوده توسعه نیافته است.
روز به روز شهرها از مرکز به محیط شهر توسعه یافت.هر چند که ابتدا به ساکن علت پدید آمدن حومه ها و حاشیه نشینی گرانی زمین و مسکن در محلات قدیمی بود و بنیان گذاران حومه ها افرادی بودند که بضاغت مالی و توان تامین معیشت در محلات قدیمی را نداشتند ولی امروزه شرایط طوری شده است که زندگی در همین محلات که روزی آرزوی حاشیه نشینان آن روزی بود امروز مأوا و حتی برای برخی ساکنان بافت قدیمی آرزو شده است.مهمترین دلیل این مسئله عدم عدالت در توزیع خدمات شهری می باشد.
مطمئنا اگر خدمات شهری در این محلات به کمرنگی نمی گرایید اوضاع بافت قدیمی چنین نمی شد.در این سالیان برنامه مدون و اساسی در راستای بهبود شرایط کالبدی این مکان عظیم به مرحله اجرا نرسیده است .برنامه ای که با جایگزینی خانه ها و اماکن قدیمی و غیر قابل استفاده بعنوان نیاز دائمی و همیشه احساس شده می تواند خیلی کارگشا باشد.
کم توجهی و رها سازی بافت قدیمی شهر که فرسودگی روز افزون را برای شهر در پی دارد، کل شهر را تحت شعاع قرار می دهد و عواقب زیان آور آن متوجه کل شهروندان می گردد.
زیرا عملا شهرها از مرکز کم رمق و بی روح میگردند .بازسازی و توانمند سازی محلات قدیمی شهرها به جهت مشتمل بودن حجم وسیعی از شهر و مجاورت با بازار اصلی علاوه بر بهبود شرایط پایدار زندگی ساکنان به جوان شدن کالبد شهر و متعاقب آن ایجاد نشاط بین ساکنان است.
