صنعت گردشگری با انبوهی از چالش‌ها و فرصت‌های مرتبط با گردشگری پایدار مواجه است که این مشکل باید از طریق سبز شدن این صنعت حل شود.
گردشگری سبز مفهومی محبوب در میان گردشگران، سرمایه‌گذاران و سایر ذی‌نفعان بخش گردشگری در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته است و با توجه به رواج گردشگری در سطح دنیا، به سرعت در حال گسترش است.
به طور کلی سرمایه گذاری، زمانی «سبز» خواهد بود که کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلاینده‌های هوایی را به دنبال داشته باشد.
در واقع نگاه سرمایه‌گذاری سبز، «میان نسلی» و «آینده‌نگر» است؛ بنابراین کاهش هزینه‌های آلایندگی را دنبال می‌کند. صندوق بین المللی پول (IMF) به این مقوله از دو زاویه عرضه و تقاضا می‌پردازد.
در بخش عرضه تأمین انرژی با آلایندگی پایین و افزایش بهره‌وری در مصرف انرژی و به تبع آن کاهش کربن تولیدشده می‌پردازد.
در بخش تقاضا نیز با فرهنگ‌سازی، سرمایه‌گذاری سبز را به منظور توسعه پایدار، کاهش اثرات منفی بر محیط زیست و افزایش رفاه اجتماعی و اقتصادی با نگاه مسئولانه حمایت‌گرا می‌بیند.
مسائلی همچنین چالش‌ها و فرصت‌های گردشگری سبز را این چنین توضیح داده است: صنعت گردشگری با انبوهی از چالش‌ها و فرصت‌های مرتبط با گردشگری پایدار مواجه است که این مشکل باید از طریق سبز شدن این صنعت حل شود.
از جمله این چالش‌ها انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای ، مصرف آب، مدیریت زباله ، از دست دادن تنوع زیستی، و مدیریت مؤثر میراث فرهنگی است.
فرصت‌های آن هم عبارتند از اندازه و رشد بخش گردشگری، تغییر الگوهای مصرف کننده و پتانسیل پرداختن به توسعه محلی و کاهش فقر.
همان طور که ملاحظه می‌شود؛ گازهای گلخانه‌ای، مصرف غیرکارای آب، مدیریت پسماند و زباله از عوامل اصلی است که گردشگری انبوه در دنیا ایجاد کرده است. نتیجه این گردشگری انبوه می‌تواند به از دست دادن منابع (جاذبه‌ها) در میراث فرهنگی و طبیعی منجر شود که از ابتدایی‌ترین خروجی آن گسترش ورود انسان‌ها (گردشگران) به بافت زندگی سایر جانداران است که می‌تواند به از دست رفتن تنوع زیستی منجر شود؛ اضافه بر ظرفیت ورود گردشگران به میراث فرهنگی و تاریخی ملت‌ها نیز می‌تواند به تخریب میراث فرهنگی این کشورها منجر شود.