حمايت از كالاي ايراني فقط به مفهوم خريد كالاي ايراني نيست و در واقع از كالاي ايراني به صورت همه جانبه بايد حمايت شود. در واقع خريد و استفاده از كالاي ايراني ميتواند به عنوان بخشي ازحمايت تلقي شود. در بحث توليد كالا بايد مزيتهاي نسبي را لحاظ كنيم؛ در اقتصاد هركشوري ثبات به اندازه كافي و به اندازهاي كه بتواند تصميم گيريها را دچار اختلال نكند براي پويايي اقتصاد و افزايش توليد مفيد خواهد بود. ثبات باعث خواهد شد واحدهاي توليدي برنامه هاي ميان مدت و بلندمدت تري را درنظر بگيرند؛ يعني برنامه هايي كه براساس آن اقتصاد قابليت پيش بيني داشته باشد. دومين مساله كه براي بخش توليد لازم است و بايد در اين خصوص اقدامات لازم انجام بگيرد تا به مفهوم واقعي از توليد حمايت شود، كمك به كاهش بهاي تمام شده است. حتي اگر براي ورود كالاهاي توليدي مشابه خارجي تعرفه هم درنظر بگيريم ممكن است از طريق قاچاق اقدام به واردات شود. از طرف ديگر اگر به اندازه متناسب كالايي هم كه مشابه داخلي دارد وارد شود توليد كننده داخلي بايد توان رقابت را داشته باشد. براي داشتن توان رقابت كه بي شك به كيفيت بهتر نيز منجر خواهد شد بايد بهاي تمام شده واحدهاي توليدي پايين بيايد
يكي از مهمترين عوامل تاثيرگذار در بهاي تمام شده، نرخ تسهيلات بانكي است. بدون ترديد وقتي يك واحد توليدي تسهيلات با نرخ بالا دارد اكنون درگير پرداخت اقساط هستند، آن واحد توليدي به طور طبيعي بيش از نرخ سود تسهيلات سود خواهد كرد. يعني واحدي كه 18 درصد تسهيلات را پرداخت ميكند، اگر جريمه ديركردي نيز در كار نباشد بايد سود بالاي 18 درصدي را لحاظ كند.
براي رسيدن به سود بالاي 18 درصدي كه حداقل يك واحد توليدي بتواند اقساط خود را پرداخت كند، بايد با رقباي خارجي نيز رقابت كند، رقباي خارجي سودهاي دو تا سه درصدي را دريافت ميكنند. وقتي رقيب يك واحد توليدي ايراني سود دو، سه درصدي را دريافت ميكند واحد داخلي توان رقابت را نخواهد داشت. از طرفي اگر قيمت را كاهش دهد از ميزان سودآوري كه بتواند قسطها را پرداخت كند كاسته خواهد شد. بنابراين در حالت معمولي كاهش كيفيت مورد لحاظ قرار ميگيرد؛ به گونه اي كه اين اتفاق خود به خود رخ خواهد داد.
مساله مهم ديگري كه واحدهاي توليدي با آن درگيرهستند؛ بحث مربوط به برندسازي و بازاريابي است. به دليل فاصله اي كه ميان بخش توليد، صنعت و دانشگاه ها ايجادشده، امكان تبديل موثر داشته هاي علمي كشور به ظرفيت هاي توليدي و بازاريابي در اين حوزه با نواقصي همراه است. سيستم بازاريابي، توليد ناب، توليد چابك و همه سيستم هايي كه موجب پويايي و تقويت يك واحد توليدي ميشوند بايد بهبود پيدا كنند. دولت، نهادها و همه بايد دست به دست هم دهند كه زمينه افزايش بهره وري را براي واحدهاي توليدي داشته باشيم.
براي بخش توليد يكي از مهمترين مسائل بهبود فضاي كسب و كار است. بهبود فضاي كسب و كار به طور قطع نفس كشيدن را براي ايجاد و تاسيس واحدهاي توليدي راحت تر ميكند.ايجاد يك واحد توليدي، تنها ثبت شركت، انجام امورات مالياتي، گرفتن مجوزهاي مختلف از همين دست نیست. ایجاد بستر رشد و رقابت چذیری یا برندهای مشابه داخلی و خارجی حماین همه جانبه دولت را می طلبد.
بنابراين يكي از مهمترين وظايف دولت ها بهبود فضاي كسب و كاراست تا توليد و بخش صنعت بتوانند به خوبي فعاليت كنند، هزينه هاي تمام شده پايين تر بيايد و توان رقابت با محصولات مشابه خارجي را داشته باشند. اما بخش ديگري از اين موضوع هم به مصرف كنندگان برميگردد.
وقتي چرخ هاي صنعت كشور به خوبي بچرخد، وقتي کالا و محصولات ايراني با كيفيت بر اثر رقابت پذیری تولید شود قطعا مصرف کننده نیز از کالاهای ایرانی حمایت خواهد کرد و به طور قطع ميزان اشتغال، توليد ناخالص داخلي و ملي نیز افزايش پيدا ميكند.
مردم به دنبال كالاهاي برند و خارجي و حتي كالاهاي خارجي و غيربرند هستند زيرا ذهنيت ما اين است كه چون خارجي هستند، شايد بهترند. اين باعث مي شود كه در داخل كشور مصرف كالاي ايراني را نداشته باشيم و واحدهاي توليدي يكي پس از ديگري دچار مشكل ميشوند. در اين بخش بايد مردم همت كنند حتي اگركيفيت كالاي ايراني با مشابه خارجي اندكي متفاوت است باز هم كمك كنيم تا جان بگيرند تا بعد از ماهها و شايد سالها بتوانند با رقباي خارجي بهتر رقابت كنند.
يكي از مسائلي كه بخش توليد را به شدت متضرر ميكند كالاهايي است كه از طريق قاچاق بدون پرداخت عوارض و ماليات وارد كشور ميشوند و در مقابل واحد توليدي كه ماليات و عوارض پرداخت ميكند به راحتي ميتوانند بازار را در دست بگيرند. بحث قاچاق بسيار مهم است زيرا به روايتي آن را 12 ميليارد وبرخي اين عدد را نزديك 20 ميليارد دلار لحاظ ميكنند.