بهار- مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به وضعیت و چالشهای موسیقی در ایران اظهارداشت: براساس نظرسنجی که انجام شده است، تمایل بیشتر جوانان (۱۸ تا ۲۹ سال) به موسیقی رپ است. اگر ما دو جامعه آماری با تعداد افراد مساوی، یکی با افراد بالای ۵۰ سال و دیگری گروههای جوانتر را با هم مقایسه میکردیم احتمالاً درصدهای آمار متفاوت بود و میزان متفاوتتری از ترقیب جوانان به حوزه رپ را شاهد میبودیم. تعداد افراد سی تا پنجاه ساله در کشور جمعیت بیشتری هستند و این گروه سنی سلیقه متفاوتی را در حوزه موسیقی دارند.
به گزارش بهاراز ایرنا، نشست تخصصی بررسی و تحلیل «ذائقه موسیقایی شهروندان تهرانی» با حضور بابک رضایی مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، رضا مهدوی کارشناس و پژوهشگر موسیقی، محسن رفیعی رئیس اندیشکده هنر و رسانه مرکز مطالعات ژرفا، مهدی یسری پژوهشگر و رئیس گروه مطالعات هنری مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران و علی فلاحی مدیر کانون افکارسنجی مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران، بابک ربوخه مدیر موسیقی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و جمعی از مسئولان و پژوهشگران در ساختمان کانون افکارسنجی مرکز مطالعات و برنامهریزی شهر تهران برگزار شد.
بابک رضایی مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این نشست افزود: این نگاه متفاوت به دلیل مواجهه مستقیم نسلها با مشکلات است. همانطور که اشاره شد، درصد بالایی از جامعه آماری (بیش از ۷۰ درصد) نگاه عاشقانه به موسیقی دارند.
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با تاکید بر اهمیت ادامهدار بودن فعالیتهای موسیقی و تاثیر آن بر هویت ملی بیان کرد: با توجه به نظرسنجیها و آمارهای موجود، بیش از ۷۰ درصد جامعه ایرانی علاقهمند به موسیقی هستند و این علاقهمندی باید در سیاستگذاریهای فرهنگی مورد توجه قرار گیرد.وی اظهارداشت: این موضوع، بخشی از یک اتفاق تاریخی است که ۴۰، ۵۰ و حتی شاید صد سال دنبال میشده این است که موسیقی کجا شکل گرفته، چه کسانی در آن نقش داشتند و چه هنرمندانی بعد از انقلاب حضور داشتند اما سوال این است که در این «جنگ» فرهنگی چه میتوان کرد؟
رضایی با اشاره به نقش هنرمندان در جنگ تحمیلی ۱۲ روزه گفت: این جنگ، یکی از مدرنترین جنگهای تاریخ بشر است. مقابله با آن نیاز به حساب و کتاب، برنامهریزی دقیق و ابعاد آن دارد، همانطور که تکنیسینها در میدان جنگ عمل میکنند. متأسفانه بخشی از هنرمندان مهاجرت کردند و نتوانستند در داخل کشور بمانند و هماهنگی کنند. با این حال، حرکتهای بزرگی رخ داد و خوشحالیم که در انقلاب و حتی دوران جنگ، موسیقی توانست تاثیر بگذارد.
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اشاره به نقش موسیقی در دوران جنگ و انقلاب افزود: جریان آثار «چاووش» یکی از مهمترین نمونههاست؛ جریانسازیای که بخشی از انقلاب را آگاه کرد. اغلب این آثار دارای ملودیهای جذاب و اتحادآفرین برای مردم بودند و بعدها حتی در موضوعات مذهبی و آیینی مانند تعزیه و تئاتر نیز اثر گذاشتند.
وی اظهارداشت: رسانه ملی به عنوان فعال اصلی حوزه فرهنگ و موسیقی، گاهی دادههای اشتباه در نظرسنجی ارائه میدهد که باعث برداشتهای نادرست از علاقه مردم به موسیقی ایرانی شده است. در حقیقت، گروهی که سن بالاتری دارند، توجه جدیتری به موسیقی ایرانی نشان میدهند. زمان دفاع مقدس در عملیاتها، همیشه موسیقی نقش همراهی و روحیهبخشی به نیروها را داشته است. این تجربه نشان میدهد که موسیقی نه فقط هنر، بلکه ابزار ارتباط، اتحاد و مقاومت بوده است.
رضایی گفت: تجربه نشان میدهد که نسلهای سالمند توجه بیشتری به موسیقی ایرانی دارند. شرایط را باید برای شنیدهشدن موسیقی ملی آماده کرد و رسانه ملی باید این هویت را پاس بدارد. اگر چنین شود، این موسیقی میتواند فصل مشترک ارتباط مردم با رسانه باشد. وی افزود: موسیقی توانسته است در ایجاد ارتباط فرهنگی موثر باشد و بخشی از هویت ملی و اتحاد جامعه را تقویت کند. رسانه ملی باید نقش فعالتری در معرفی و ترویج موسیقی ایرانی ایفا کند.
مدیرکل دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان کرد: نقش شهرداری در این حوزه بسیار مهم است. باید خوانندگان مطرح پاپ و موسیقی ایرانی را با توجه به امکانات موجود به شهرها و مناطق کمتر برخوردار آورد. استعدادهای بینظیر زیادی وجود دارد که با آموزش درست میتوانند شکوفا شوند.
وی افزود: باید روندها اصلاح شود تا هنرمندان در شهرستانها بتوانند در شهر خودشان مطرح شوند، نه اینکه مجبور باشند با مشکلات بسیار به تهران بیایند.
رضایی اظهارداشت: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید با شهرداریها هماهنگ باشد تا جریان موسیقی بر اساس اصول و با هدف تربیت درست مخاطب پیش برود. جامعه باید بتواند در میان انواع موسیقی، خط درست را انتخاب کند. این نشستها و پژوهشها باید ادامه پیدا کند و دفتر موسیقی وزارت ارشاد آماده همکاری در این مسیر است. در نهایت، لازم است حاکمیت و دستگاههای فرهنگی بازنگری جدی در اهداف، انگیزهها و نگاه خود به موسیقی هویتی ایران داشته باشند.